Αυτοί που τους θυμάσαι παραμένουνε αθάνατοι ζούσες τόσον καιρό μέσα σε πλάνη ο χρόνος σφάδαζε ανυπεράσπιστος στα χέρια σου λαθρέμποροι ονείρων είχαν αποκόψει τις προσβάσεις έκλεισε κι ο δρόμος προς τη Δαμασκό τα βράδια όταν όλοι πέφτουν στο κρεβάτι εσύ ακολουθείς τους ελιγμούς των λέξεων πώς συνθέτουνε μεθοδικά την ποίηση τα βράδια τώρα αρχίζεις στερεότυπα την προσευχή σου όνειρο ύπνου κόσμημα μοναδικό γνωρίζοντας καλά πως απευθύνεσαι στην έκτη σου αίσθηση