Της νύχτας ο λευκός γιατρός
πληγιάζει τη φανταστική μου πόλη.
Η σιωπή γκρεμίζει τα νερά εδώ.
Ξύλινα σκυλιά λιμάζουν
αθόρυβα ρίχνοντας τον κλήρο
της σκιάς.
Και στα παράθυρα κρέμονται
τρύπια καπέλα
μ’ ανθρώπους μέσα.
Αυτό που κάνουν είναι να πηδούν
πότε πότε στο κενό
και μόνον τότε
ακούγεται ο ουρανός
και ο σφυγμός του μετάλλου του
στις πιο χαμηλές οκτάβες.

Παράξενη ορθοδοξία!