Η τρομερή αγωνία του χεριού μου
Παραμερίζει οράματα

Στους έρημους δρόμους
Που φωτίζονται απ’ τη βροχή
Οι σκοτωμένοι σηκώθηκαν όρθιοι
Μένουν ασάλευτοι
Δε μιλούν

Ένα σεντόνι κάτασπρο
Πασχίζει να με καλύψει

Το σούρουπο εισχωρεί
Μέσα στις φλέβες μου

Μια παλάμη εξαρθρωμένη
Σφαλεί τα μάτια της ήμέρας