Ασύγκριτε ωκεανέ
Μου μίλησες πριν να σε ιδώ ακόμα
Πάνω από τους ορίζοντες πάνω απ’ τις πεδιάδες
Πάνω απ’ τη μνήμη πάνω απ’ τους καπνούς των καραβιών
Με τα καινούργια χείλη σου που ανθίζουν στον αφρό σου
Με τους κυκλώνες σου που κάνουνε να ταξιδεύουν ως εδώ
Τόσες μυριάδες βλέφαρα κοράλλινων κοριτσιών
Με την ατέλειωτη κόμη σου διάστιχτη από αστερισμούς
Με κοίταζες με τα πελώρια γαλάζια μάτια σου
Τα πιο γαλάζια κι από τ’ όνειρο
Που σ’ ένα δάκρυ τους χωρεί το φως όλου του κόσμου

Ω χάρισέ μου τώρα το φτερωτό σου άλογο
Το καταπράσινο άλογό σου
Κι εσύ ουρανέ μια κοφτερή μαρμαρυγή
Για να χτενίσω τη χαίτη του