Όχι δεν έχουμε αποχωριστεί
Παραδομένος ακόμα στην αίγλη σου
Κάτω απ’ την άλλη άκρη τ’ ουρανού
Μέσα στον κύκλο μιας ανταύγειας
Που ολοένα εξασθενίζει
Κατεβαίνω την τάφρο που ξαναπρασινίζει
Ρωτώ τον άνεμο τα ερείπια τον κεραυνό
Μήπως τουλάχιστο απομείνει μες στα χέρια μου
Ένα κουρέλι από τη λάμψη σου που τρέμει