Η νυχτερινή βροχή
Σέρνεται ανάμεσα απ’ τις θλιβερές
Καμπές του φθινοπώρου
Κουβαλώντας πυρόξανθα φύλλα
Κι άστρα νεκρά
’Αναταράζει την απέραντη σιωπή σου
Μέσα στην πιο θαυμαστή της άνοιξη
Και ξοδεύει όλη τη θεσπέσια χάρη της
Για να δροσίσει την πληγή μου