Πίσω απ’ τον τοίχο
Ένα θρόισμα από φτερούγες
Που ξανακλείνουν

Διασκορπισμένα μέλη
Και γύψινα ομοιώματα

Στις χαραμάδες της πόρτας
Οι λυγμοί του ανέμου

Κι εκεί βαθιά μες στο σκοτάδι
Το κοραλλένιο σου πρόσωπο
Καταφαγωμένο

Πάνω στο τραπέζι
Δυο μαραμένα λουλούδια που τρεμουλιάζουν
Σαν αναμμένα κεριά
Φτωχικό μνημόσυνο
Στ’ απολιθώματα της ομορφιάς σου

Προς την έξοδο
Μεγάλε? σκάλες οδηγούν
Σε κάποιαν αίθουσα που τη στολίζουν
Άρπες αραχνιασμένες