Σώμα εξουθενωμένο
Απ’ τη μεγάλη νύχτα της αναμονής
Φτερούγες παραλυμένες
Από το μένος της ανεμορριπής
Δε θ’ ανασηκωθείτε πιά
Παρά μονάχα στο άκουσμα
Της άπεφθης λαλιάς της
Ουρανοδόξαρο ενός τέλειου ύμνου