Αδέλφια μου σας μιλώ
Από τα βάθη μιας άλλης
Μελλούμενης εποχής
Από τα βάθη της μοναξιάς μου
Για να προαναγγείλω

Αυτή τη λάμψη τη μεταλλική
Που θα ‘ρθει
Να σας σαβανώσει

Το καινούργιο ατσάλινο ρόδο
Που θα εκραγεί

Ένα πελώριο σχισμένο μάτι
Μυ αβυσσαλέα ρωγμή

Τις αμμουδιές που θα σελαγίζουν
Από μυριάδες σκελετούς

Τις αποτυπωμένες πληγές μας
Πάνω στο πτώμα μιας σειρήνας
Και τους πυρακτωμένους υετούς

Ένα μαύρο πουλί
Που με το αίμα του θα στολίσει
Τις σελίδες μιας άλλης βίβλου

Που θ’ ακολουθήσει
Τη νεκρική μας πομπή

Που θ’ ανιστορήσει τη φρίκη μας
Στης αιωνιότητας την περγαμηνή