Κάτω απ’ τα φύλλα του φθινόπωρου
Το αποκοιμισμένο φως
Ο τάφος της χαράς μου
Το σώμα της που πια δεν ήταν
Παρά ένα χαμόγελο φευγαλέο
Μια μουσική που αναδύονταν
Από τα χείλη της ανάμνησης