Λάμπα θυέλλης
Που όλο κουβαλάς
Το πένθος και τη μοναξιά
Μες στον καπνό σου
Υποκλίνομαι μπροστά σου
Και σφίγγω μες στα χέρια μου
Το ματωμένο πρόσωπά σου

Ώ πόσο είν’ όμορφα μαζί σου
Στην ερημική μου κλίνη
Όπου ξεθυμασμένους πόθους μου συνάζω
Κι όπου ανασταίνεις με τη φλόγα σου
Ό ,τι αλύπητά ρημάζω