Τελείωσε πιά και τούτο το ζεστό
Καλοκαιριάτικο απομεσήμερο
Μες σε’ χρυσάφια κι αμέθυστους
Απαύδησε πυρολυμένος ο ουρανός
Και μια τεράστια μαύρη φτερούγα
Ξετυλίγοντας τη σιωπή της
Το ενταφίασε διά παντός

Καιρός να φύγω αγαπημένη
Ω εσύ αγνότητα σταυρωμένη!
Σ’ ένα άλλο φως να βυθιστώ
Και δε μου χάρισες ακόμα ούτ’ ένα
Κέρινο σχήμα της μορφής σου
Και δε μου χάρισες ακόμα ούτ’ ένα
Ετοιμοθάνατο φιλί σου.