Ανώδυνη μοιρασιά
έτρεξε ευθύς στον κήπο
να προλάβει τον χρόνο
το ψέμα γραμμένο στο βλέμμα στο μέτωπο
με το χέρι υψωμένο να τρέχει ανάμεσά μας
και να φωνάζει
ευέλικτο σχήμα που προμηνύει καταιγίδα
όλο να προλάβει έλεγε
μη χυθεί αίμα άδικα ξανά
σε τόπους που το δειλινό σκορπάει απλόχερα νύχτες.