Ήταν η μόνιμη διάθεση
ενός ονείρου
τοποθετημένου με την πλάτη
στον τοίχο
που χώριζε το χολ
απ’ το κυρίως δωμάτιο∙
έτσι τις ανέμελες μέρες
–που σπάνιζαν όλο και περισσότερο–
κρεμούσε κάδρα με πολύχρωμες ζωγραφιές
και τοπία σπάνιας ομορφιάς
για να μπορεί να σπάει λίγο
τη μονοτονία του γκρι.