Φεγγάρι στο ταξίδι σου
ποτέ δε θα `σαι μόνο
γιατί οι ανθρώπινες καρδιές
πετούν ψηλά στον πόνο

Φεγγάρι στο ταξίδι σου
στο μεσουράνημά σου
τον θέλεις έναν άνθρωπο
να λέει τ’ όνομά σου

Μάτια που ασήμι σκορπάς
όπου πας
Δύσκολο ταξίμι στην μνήμη χτυπάς
που με πας
κι εσύ
Γίνανε επιστήμη
τα πάθη για μας
βγες για μας
όνειρα συντρίμμι
καρδιές ερημιάς
βγες για μας

Ελάτε απόψε όλοι
να πούμε μ’ένα στόμα
τ’ αλφάβητο του έρωτα
που μας παιδεύει ακόμα