Στίβες η σταχτή και ο καπνός
κλειστές οι πόρτες τα παράθυρα
δεν ξέρω ακόμα τι θα βρω
μα ξέρω ποιο είναι το αντάλλαγμα
Δε θέλω να έρθεις να με βρεις
γιατί είσαι ζάλη αδιέξοδη
να με βοηθήσεις δεν μπορείς
είσαι μια λύση πολυέξοδη

Έλιωσε μέσα στη φωτιά
οι αρχηγοί και οι βασιλιάδες
τα είδωλα μας
μια σταλιά δεν είμαστε πλέον ροκάδες

Μην προσπαθήσεις να με δεις
είμαι κομμάτια και συντρίμμια
ίσως στο νου σου να με βρεις
όταν πιο κρύα θα’ ναι η νύχτα

Βγαίνω στο δρόμο ξαφνικά
και ξαναζώ σ’ ένα ντελίριο τρελό
οι σκέψεις μοιάζουν με φωτάκια πανικού
οι δίσκοι τρίζουν στο πλευρό
πάνω στις ρόδες τη σκιά μου ακολουθώ
και νιώθω να’ μαι σε κενό
τα χέρια παίζουν στο ρυθμό του ροκ εν ρολ
κι είναι το σήμα δυνατό
Θα βρεθώ ξανά πάω σίγουρα
έχω ταχτική βγαίνω απότομα στο ροκ