Απόψε βράδιασε νωρίς κι η νύχτα πήζει,
περνά το τρένο της γραμμής και με ραγίζει.
Κι αυτά τα μάτια που αγαπώ
είναι παντού μες στο κενό,
αχ, το δωμάτιο το κάνουν πιο στενό.

Αγάπη μου παλιά, τα χάδια τα φιλιά
απόψε θα γλιστρήσουν στη μοκέτα.
Σαν δυο παλιοί γνωστοί, του χρόνου την κλωστή
θα λύσουμε ν’ ανοίξουν τα πακέτα.

Απόψε πάλι σαν το κρύσταλλο θα σπάσω,
την ίδια πάλι αυταπάτη θ’ αγκαλιάσω.
Κι αυτά τα μάτια σου βροχή
που ’ναι γεμάτα από γιατί
αχ, το δωμάτιο το κάνουν φυλακή.

Αγάπη μου παλιά, τα χάδια τα φιλιά
απόψε θα γλιστρήσουν στη μοκέτα.
Σαν δυο παλιοί γνωστοί, του χρόνου την κλωστή
θα λύσουμε ν’ ανοίξουν τα πακέτα.