Σε θυμάμαι να με παίρνεις αγκαλιά
και να τρέμει σαν το φύλλο το κορμί μου,
και τις νύχτες που σωπαίνουν τα πουλιά
στάλα στάλα να σου δίνω τη ζωή μου.

Σε θυμάμαι,
σε θυμάμαι, ναι, σε θυμάμαι
να μου λες "για σένα ζω, δική σου θα ’μαι".
Σε θυμάμαι και πεθαίνω από ζήλια
με τη σκέψη πως φιλάς
με τη σκέψη πως φιλάς
δυο ξένα χείλια.
Σε θυμάμαι,
σε θυμάμαι, ναι, σε θυμάμαι.

Σε θυμάμαι να μου λες πως μ’ αγαπάς
και το αίμα μες στις φλέβες μου παγώνει.
Κι όσο νιώθω κάποιον άλλον πως φιλάς
η ζωή μου λίγο λίγο τελειώνει.