Τώρα που ήρθε η στιγμή
για πάντα να μ’ αφήσεις
τράβα μπροστά και πίσω σου
ούτε ματιά μη ρίξεις

Γιατί θα δεις στα μάτια μου
δάκρυα να κυλάνε
τα χέρια μου ν’ απλώνονται
πίσω να σε ζητάνε

Το μίσος σου το άντεξα
μα ο χωρισμός με λειώνει
Νά `ταν να σε ξανάφερνε
το πρώτο χελιδόνι

Σου άνοιξα μιαν αγκαλιά
να μπεις να σε ζεστάνω
μα ζέστανα τη συμφορά
στο στήθος μου επάνω

Φύγε λοιπόν, δε σε κρατώ
είναι δικαίωμά σου
για μένα έκλεισε η ζωή
στα χέρια τα δικά σου