Δεκαπέντε τ’ αλωνάρη
δεκατρείς του θεριστή
ήταν φρέσκο το φεγγάρι
κι η αγάπη σου ζεστή

Μα σιγά σιγά τα βράδια μεγαλώνανε
της καρδιάς σου τα σκοτάδια μ’ ανταμώναμε
και του χωρισμού σημάδια φανερώνανε

Δεκαπέντε του Αη Δημήτρη
δεκατρείς του τρυγητή
βρήκα έρημο το σπίτι
και την κάμαρα την κλειστή