Απόψε σβήσανε τα φώτα της ζωής μου,
απόψε πέθανε για μένα ο ουρανός.
Κι εσύ, αγάπη μου, δεν είσαι πια μαζί μου,
κανείς δεν είναι κανενός.

Μες στο μεθύσι του μυαλού και μες στη ζάλη
στο κατακάθι του γυαλιού σε βλέπω πάλι.
Μες στην ορφάνια της ψυχής μου και τον πόνο
σαν τα τσιγάρα που μου τέλειωσαν τελειώνω.

Αλήθειες που γιναν πιο ψέμα κι απ’ το ψέμα,
αλήθειες που γιναν στα χείλη σου καπνός.
Έφυγες κι έκλεισες τον κόσμο σ’ ένα βλέμμα,
κανείς δεν είναι κανενός.