Απελπισμένος δεν αντέχω τη δική σου απουσία
είμαι στα όρια και στην απελπισία
δεν το πιστεύω πως εσύ δεν είσαι εδώ
Βοήθησέ με, έλα πες μου ένα ψέμα παραπάνω
πάει τρελάθηκα δεν ξέρω τι να κάνω
να σταματήσου επιτέλους να πονάω

Κόκκινα κεριά τα χείλη σου
κι εγώ της καρδιάς σου εξόριστος
απ’ την ξυραφιά του πόνου σου
έγινα αγνώριστος

Απελπισμένος κάθε βράδυ ξενυχτάω και τα πίνω
από τη σκέψη τη δική σου να ξεφύγω
όμως αλίμονο ακόμα δεν μπορώ
Βοήθησέ με, έλα πες μου ένα ψέμα παραπάνω
πάει τρελάθηκα δεν ξέρω τι να κάνω
να σταματήσω επιτέλους να πονάω