Είχες βάλει δυο γιασεμιά
μες στα μαλλιά μου σαν άστρα
Κι όρκο μού `χεις δώσει βαρύ
λύπη πια να μη μας βρει

Μα μια νύχτα μες στην βροχή
δίχως πια ψυχή
Πήρα το στερνό σου φιλί
δεν μ’αγάπησες πολύ

Ασημοφέγγαρο σβησμένο
Στον ουρανό τον ματωμένο
την σκιά σου τώρα κυνηγώ
Ίσως κάποια μέρα να `ρθείς
Αν τον λόγο σου θυμηθείς

Καίγανε τα χείλη φωτιά
μια πυρκαϊά στην καρδιά μου
Κι ήταν η ματιά σου θολή
σαν θαμπή ανατολή

Κι η πικρή εκείνη η βραδιά
πού φυγες μακριά
Έγινε το αίμα νερό
χρόνια να σε καρτερώ