Του μισεμού τον δρόμο τον πλατύ
κοίτα ξωπίσω σου αυτούς που μένουν
Πικρό φιλί τη μάνα σου την πότισες
Και την δική μου καρδιά τη φαρμακώνεις

Έπεσα στο στρώμα του καημού
κι η θύμησή σου εσκέπασε τον ήλιο
Μίσεψες τρυφερούδι μου
και στερέψανε οι βρύσες
Το αίμα στην καρδιά μου είναι βάρος
Περνά κι αυτός ο χρόνος
μα μπροστά το δάκρυ μου
Κι εσύ πού να `σαι ποιος το ξέρει

Του γυρισμού τον δρόμο μην ξεχνάς
Μέσα στην σκέψη σου να τον κρατήσεις
Κοντά να `ρθείς ανάμεσα στους φίλους σου
Και ήλιε στάσου να πιω να ξεδιψάσω

Μένουνε τα μάτια σφαλιστά
Κι όταν γυρίσεις μονάχα θα τ’ ανοίξω
Μίσεψες τρυφερούδι μου
και στερέψανε οι βρύσες
Το αίμα στην καρδιά μου είναι βάρος
Περνά κι αυτός ο χρόνος
μα μπροστά το δάκρυ μου
Κι εσύ πού να `σαι ποιος το ξέρει