Στου ήλιου τ’ αλώνι
αυγή ξημερώνει
Κι εσύ με τη νύχτα
καρδιά πολεμάς
Χτυπά μια καμπάνα
Μην κλαις δόλια μάνα
Της γης το χρυσάφι
δεν ήταν για μας

Πού πάτε καράβια και τραίνα
Κι αδέρφια μου εσείς πικραμένα
Γιατί με ξεχάσατε εμένα
Στην έρμη του κόσμου γωνιά

Στου ήλιου την πέτρα
Τα δάκρυα σου μέτρα
Και πάψε καρδιά μου
χαρά να καρτερείς
Σταμάτα καμπάνα
μην κλαις δόλια μάνα
Της μοίρας τον δρόμο
ν’ αλλάξεις δεν μπορείς