Είσαι για μένα το τέλος και η αρχή.
Πού να βρεθεί τέτοια αγάπη στη γη;
Είμαι το σύννεφο κι είσαι η βροχή,
είσαι για μένα το τέλος κι η αρχή.

Ποιος θα μπορούσε
να φέρει πίσω τα ποτάμια που κυλάνε,
να σταματήσει τα πουλιά να μην πετάνε
και να χωρίσει δυο ανθρώπους που αγαπάνε;
Ποιος θα μπορούσε
να σ’ αποκλείσει να ’σαι δικιά μου;

Είσαι για μένα η ίδια η ζωή,
είμαι ο άνεμος και είσαι η πνοή.
Κι αν κάποιο δάκρυ καημούς εννοεί,
θα ’μαι για σένα η ίδια η ζωή.

Ποιος θα μπορούσε
να φέρει πίσω τα ποτάμια που κυλάνε,
να σταματήσει τα πουλιά να μην πετάνε
και να χωρίσει δυο ανθρώπους που αγαπάνε;
Ποιος θα μπορούσε
να σ’ αποκλείσει να ’σαι δικιά μου;