Τρία πουλάκια κάθονται στη ράχη στο λημέρι,
τό να τηράει τον Αρμυρό, τ’ άλλο κατά το Βάλτο,
το τρίτο το καλύτερο μοιριολογάει και λέει,
Κύριε μου, τι να γίνηκεν ο Χρήστος ο Μηλιόνης;
Ουδέ στο Βάλτο φάνηκε, ουδέ στην Κρύα βρύση.
Μας είπαν πέρα πέρασε κι επήγε προς την Άρτα,
κι επήρε σκλάβο τον κατή μαζί με δύο αγάδες.
Κι ο μουσελίμης τ’ άκουσε, βαριά του κακοφάνη,
το Μαυρομάτην έκραξε και το Μουχτάρ Κλεισούρα.
«Εσείς, αν θέλετε ψωμί, αν θέλετε πρωτάτα,
το Χρήστο να σκοτώσετε, τον καπετάν Μηλιόνη.
Τούτο προστάζει ο βασιλιάς και μόστειλε φερμάνι».

Παρασκευή ξημέρωσε, ποτέ να μη είχε φέξει!
κι ο Σουλεϊμάνης στάλθηκε να πάγει να τον εύρει.
Στον Αρμυρό τον έφτασε κι ως φίλοι φιληθήκαν.
Ολονυχτίς επίνανε όσο να ξημερώσει.
Και όταν έφεξε η αυγή πέρασαν στα λημέρια.
Κι ο Σουλεϊμάνης φώναξε του καπετάν Μηλιόνη,
"Χρήστο, σε θέλει ο βασιλιάς, σε θέλουν κι οι αγάδες.
Όσο ’ ν ’ ο Χρήστος ζωντανός Τούρκους δεν προσκυνάει".
Με το τουφέκι τρέξανε ο ένας να φάει τον άλλο.
Φωτιάν εδώσαν στη φωτιά, κι έπεσαν εις τον τόπο.