Δε σου ζητάω εξηγήσεις
γι’ αυτά τα χρόνια τα χαμένα
τόσο μπορούσες ν’ αγαπήσεις
τόσο αγάπησες και μένα.

Απ’ το πρωί φάνηκε η μέρα
πλανιόταν κάτι στον αέρα
μα απ’ αγάπη τυφλωμένος δεν το πρόσεξα.
Κι αν τώρα τρέχω και δε φτάνω
τι άλλο μου έμεινε να κάνω
αφού κληρώθηκα χαμένος, ε ας πρόσεχα.

Ρ
Δε σου ζητάω εξηγήσεις
γι’ αυτά τα χρόνια τα χαμένα
τόσο μπορούσες ν’ αγαπήσεις
τόσο αγάπησες και μένα.

Τα βάζω με τον εαυτό μου
γιατί επάνω στον θυμό μου
σου είπα λόγια που δεν πρέπει κι άλλα πράγματα.
Και συ με κοίταγες στα μάτια
με μια καρδιά χίλια κομμάτια
αναρωτιόσουν πως χρεώθηκες τα κλάματα.

Ρ
Δε σου ζητάω εξηγήσεις
γι’ αυτά τα χρόνια τα χαμένα
τόσο μπορούσες ν’ αγαπήσεις
τόσο αγάπησες και μένα.