Πριν ξημερώσει, τους φίλους άφησέ τους στο σταθμό,
κι όπως το χάραμα, ξεχύνεται στους δρόμους,
στην πόλη μπες λαθρεπιβάτης, σ’ ένα φορτηγό,
βρες ένα στέκι απόμερο κι αγνόησέ τους όλους.

Σβήσε τα ίχνη, τους άλλους ξένα οχυρώ σου,
λάβε τα μέτρα σου, και με προσήλωση, αποξενώσου.

Στο δρόμο την κοπέλα σου, στην τύχη, στην τύχη αν συναντήσεις,
στρίψε γωνία, χάσου, μην την αναγνωρίσεις,
κρύψε το πρόσωπό σου, έξυπνα μ’ ένα καπέλο,
σε άνθρωπο μην ξαναπείς ποτέ σε θέλω.

Σβήσε τα ίχνη, τους άλλους ξένα οχυρώ σου,
λάβε τα μέτρα σου, και με προσήλωση, αποξενώσου.

Τη γνώμη σου, αν τη θελήσουν μην τη δώσεις,
αν μια ιδέα σε αγγίξει, ποτέ σου μην τη λες,
γύρω σου απόψεις, κυκλοφορούν πολλές,
και πως εσύ υπάρχεις ποτέ σου μην το δείξεις.

Σβήσε τα ίχνη, τους άλλους ξένα οχυρώ σου,
λάβε τα μέτρα σου, και με προσήλωση, αποξενώσου.