Ήλιε μοιράστηκες μαζί μου ό,τι καλό μου είχε τύχει
φίλε κουράστηκες μαζί μου όταν μας πνίγαν οι στίχοι.
Τώρα που `σαι Σε ποια γωνιά του ουρανού έχεις αράξει.
άκου με λίγο, τα πάντα η νύχτα μού `χει τάξει
για να σε βρω και στο βάλτο να σε φέρω
μα εγώ κάνω ρε ξανά πως δε σε ξέρω
γιατί όσα έχω νιώσει στο σκοτάδι κι απ’ όσα είδα
μου μυρίζει ξανά σαν μια του θανατά παγίδα.
Γι’ αυτό σου λέω άραξε εκεί στα λημέρια σου τα φωτεινά
σαπίσαν όλα πια στο βάλτο και εδώ είναι πάντα σκοτεινά
τώρα χορεύουν τα ερπετά με το θάνατο παρέα
ασ’ τους εκεί, ασ’ τους εκεί περνάν ωραία,
άσε κι εμάς εδώ να τελειώσουμε μαζί τους
όρκο σου δίνω όμως την τελευταία ν’ ακούσω πνοή τους
ξέχνα το βάλτο φτιάξε άλλο παραμύθι
άσε να το παλέψουμε μονάχοι κι όσο κρατήσουν οι μύθοι.