B.D.Foxmoor και Sabac έτσι δένει το ατσάλι…

Κανείς δεν τα ‘'βαλε, παλιόφιλε, με σένα κι όποιον σκέφτεται στα μέρη σου.
Εσύ κάνεις ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου.
Στρώσε δρόμο κόντρα στο ψεύτικο
τους τρόμο,
ξέρεις και ξέρω τον άγραφο του δρόμου νόμο
Πυρακτωμένα λόγια καίνε βρωμικες συστάδες,
αν χρειαστεί να πέσουνε και κλωτσοπατινάδες.
Το hip hop θα ‘πρεπε να `τανε καυτό κατράμι
κι όχι πουστράκια παντού που καβαλάνε το καλάμι.
Σφαίρα στη θαλάμη, εγώ έχω τ’ όνειρό μου,
το low bap είναι ο δρόμος και το αντίβαρό μου.
Ας ελπίσουμε παρέα στη λευτεριά μας
κι ό,τι θα σκιάζει για καιρό τους μαλάκες η θωριά μας.
Και στη φωτιά μας να δένει πάντα ατσάλι
να επιβιώνουμε απ’ την ξεφτίλα τη μεγάλη
και στα ανταμώματα μας καινούρια βάλσαμα
για όσους σκιαχτήκαν και πνίγονται στο ανάθεμα.
Πες το επανάσταση, το λέω φωτιά, το λεν μαγκιά,
όπως και να `χει τράνταγμα είναι σαν κοντακιά.
Κι ας λένε, απλά, πως τη μηλιά κουνάνε τα καθίκια
για να φύγουνε απ’ τα μήλα τα σκουλήκια.

Ό,τι κι αν γίνει, θα `μαστε εδώ και χρέωσέ μας,
κρεμάσου απ’ την ντροπή ή σκότωσέ μας.
Μα όσα ξοδεύουμε χαλάλι στη Hiphopoly
μέχρι να γείρουνε στο χώμα οι πικρόχολοι.
κι από το Πέραμα στο Brooklyn στο Λονδίνο
σκορπάω τα λόγια μου κι ό,τι απογίνω.
Θα το χρωστάω σε κάποιο μύθο του βάλτου
κι ό,τι δε δείλιασα ποτέ αντίκρυ θανάτου.

… B.D.Foxmoor και Sabac έτσι δένει το ατσάλι…