Μια φορά μεστη φωτιά εμείς
δυο ψυχές στο φως μιας αστραπής
δυο παιδιά που γελούν στη βροχή
μα τώρα πια σιωπή ναι σιωπή

Κι αν λες πως νιώθεις τύψεις τύψεις
που’σβησες μια πυρκαγιά
τύψεις τύψεις που’φυγες μακριά
δε θέλω ούτε καλημέρα μέρα
πια δε σ’ αγαπώ
με θέλει άλλος και τώρα τη ζωή θα χαρώ

Το πρωί που έφυγες εσύ
είπα πως τελειώνει η ζωή
μα πάει καιρός που γυρνάει ο τροχός
κοιτάω ψηλά και ζω ξαναζώ

Κι αν λες πως νιώθεις τύψεις τύψεις
που `σβησες μια πυρκαγιά
δε θα μου λείψεις λείψεις
φύγε μακριά
δε θέλω ούτε καλημέρα μέρα
πια δε σ’ αγαπώ
με θέλει άλλος και τώρα τη ζωή θα χαρώ
ναι να το ξέρεις πως τώρα ξαναζώ
ναι να το ξέρεις πως τώρα τη ζωή θα χαρώ