Όλες οι ελπίδες φύγαν πια για μένα
Κι έμεινα μονάχη πάλι στους καιρούς
Με δυο μάτια από θλίψη φορτωμένα
Κι από δεκαπεντασύλλαβους λυγμούς

Πού να βρω κουράγιο τώρα να γυρίσω
Που το σπίτι θα `ναι κρύα φυλακή
Ποιους ερωτικούς ψαλμούς να ψιθυρίσω
Που δε θά’σαι δίπλα μου ποτέ εσύ

Πού να βρω το χρώμα πάλι της φωνής σου
Για να βάψω τον καιρό της ερημιάς
Πώς να ζωντανέψω πες μου τη μορφή σου
Αφού ξέρω πως εσύ πια δε μ’αγαπάς

Πάει φύγαν τα πουλιά στην εξορία
Κι η καρδιά μου είναι πάρκο αδειανό
Μες στων τραγουδιών μου ζω την αγωνία
Κάθε μέρα ψάχνω αγάπη για να βρω