Ποτέ αντιρρήσεις στα λόγια σου δεν έφερα
έστω κι αν κάποτε για χάρη σου υπέφερα
κι όταν το θέλησες να σβήσουμε όσα ζήσαμε,
χωρίς μια λέξη, δίχως δάκρυα χωρίσαμε.

Και τώρα πες μου,
πόσες φορές μ’ είχες πικράνει, αν μετάνιωσες,
πόσα αισθήματα σου χάρισα, αν τα 'νιωσες,
και τώρα πες μου,
πώς βρήκες μέσα σου κουράγιο και μ’ αρνήθηκες,
τώρα που λείπω, μια φορά αν με θυμήθηκες,
και τώρα πες μου.

Τέλειωσαν όλα κι οι χαρές μας στάχτη γίνανε
και μη ρωτάς πόσοι καημοί για μένα μείνανε,
κι αν δεν το ξέχασες κι οι δυο πόσο αγαπήσαμε,
πες μου, τί νιώθεις τώρα που όλα τα γκρεμίσαμε.