Δεκατρείς ήταν οι νύχτες που σε είχα αγκαλιά
δεκατρία και τα λάθη που σε διώξανε μακριά
ήταν σκληρός εγωϊσμός τώρα το βλέπω καθαρά
και τι συγγνώμη να ζητήσω που όλα πήγανε στραβά

Πάλι γίνομαι χάλια κατεβάζω μπουκάλια
παραισθήσεις με πιάνουν πως σε έχω αγκαλιά
μα κοιτώ στον καθρέφτη βλέπω μόνο τον φταίχτη
και τον κάνω κομμάτια κι ας μου πάει γρουσουζιά
αφού είσαι μακριά όλα θρύψαλα πια

Δεκατρία τα φεγγάρια που θα κάνω υπομονή
δεκατρείς οι προσευχές μου κάποια θα εισακουστεί
να’ρθείς ξανά πάλι κοντά μέσα απ’το αγέρι που φυσά
να’ρθει η γαλήνη στην καρδιά μου και να φύγει η γρουσουζιά

Πάλι γίνομαι χάλια κατεβάζω μπουκάλια
παραισθήσεις με πιάνουν πως σε έχω αγκαλιά
μα κοιτώ στον καθρέφτη βλέπω μόνο τον φταίχτη
και τον κάνω κομμάτια κι ας μου πάει γρουσουζιά
αφού είσαι μακριά όλα θρύψαλα πια