Τη νύχτα έσβησε το φως
κι ένιωσα δάκρυα στο φιλί σου
μη με ρωτήσεις τι και πώς
μα πες μου εσύ για την ψυχή σου
πες μου πώς μπορείς και περπατάς
στ’ αγκάθια δίχως να πονέσεις
άγνωστη δίπλα μου θα ζεις
κι έτσι άγνωστη μ’ αρέσεις

Και τώρα οι δυο μας
και τώρα οι δυο μας
εσύ γυναίκα που ποτέ δε θα σε μάθω
Και τώρα οι δυο μας
και τώρα οι δυο μας
όσο κι αν κλάψω κι από σένα τι θα πάθω
Και τώρα οι δυο μας
και τώρα οι δυο μας
εσλυ κι εγώ σε έναν άνισο αγώνα
Και τώρα οι δυο μας
και τώρα οι δυο μας
γιατί είσαι εσύ το καλοκαίρι στο χειμώνα

Πες μου ποιον έρωτα πουλάς
και ποιαν αγάπη αγοράζεις
μη με ρωτήσεις τι και πώς
με την καρδιά μου μην τα βάζεις
πάντα τη στάχτη σου σκορπάς
κι από τη στάχτη σου γεννιέσαι
άγνωστη δίπλα μου θα ζεις
ποια είσαι εσύ που δεν ξεχνιέσαι