Οι αυταπάτες το μυαλό μου βασανίζουν
Και πριονίζουν την καρδιά μου τις νυχτιές
Βουβά τα πρόσωπα, αγάπη δε γνωρίζουν
Φαίνονται άνθρωποι, μα είναι μηχανές

Να ’χα έναν άνθρωπο
Απ’ έξω κι από μέσα
Και τι δε θα `δινα
Γι’ αυτό μες στη ζωή
Όμως κουράστηκα
Που δεν υπάρχει μπέσα
Κι ό,τι καινούργιο φτιάχνω
Είναι από χαρτί

Πώς να πλαγιάσεις μες στο ψέμα που πληγώνει
Σαν χελιδόνι πώς να χτίσεις μια φωλιά
Πάρ’ το απόφαση καρδιά μου, είσαι μόνη
Σ’ αυτού του κόσμου την σκληρή την απονιά