Μοναξιά με χιλιάδες γκάζια
στα μισά της διαδρομής
έχω χάσει επαφή
και τρακάρω στη στροφή
και δεν έρχεται κανείς

Μοναξιά με χιλιάδες κόσμο
σ’ όλα αυτά πουθενά εμείς
είναι ψέμα αυτό που ζω
μες στο χάος επιζώ
και δεν έρχεται κανείς

Όλα είναι ψέμα ψάχνω κάποιο θέμα
λίγο πριν να τρελαθώ
άνεμος ο χρόνος κι είμαι πάντα μόνος
πες μου πού να κρατηθώ

Κόκκινο σκοτάδι
κόλαση το βράδυ και δεν είσαι πουθενά
έμεινα στο δρόμο έζησα τον τρόμο
που το σώμα διαπερνά

Δε με ρώτησε κανένας πώς περνάω
δεν με γνώρισε κανείς
δεν με ρώτησε κανένας αν ξεχνάω
δεν μ’ αγάπησε κανείς

Μοναξιά είν’ ο έρωτάς σου
στα βαθιά που αυτοκτονείς
και με παίρνεις στο βυθό
ψάχνω κάπου να πιαστώ
και δεν έρχεται κανείς