Κάθε πρωινό που ξαναγυρνώ
απ’ τα όνειρα
στα λασπόνερα
ένα μπρίκι τρίζει
κι ό,τι μας χωρίζει
πάνω στη στροφή
γίνετ’ επαφή
όσα σχέδια κάνω
όλα τ’ αναβάλλω
πίσω μου σωρός
χάνετ’ ο καιρός

Και στον καναπέ
πίνοντας καφέ
άστρο πρωινό σου τηλεφωνώ
ανθισμένοι κήποι στο νερό
Τ’ απογευματάκι θα σε δω

Κάτι μας ενώνει
που όλα τα σαρώνει
ίσως να `ναι εφέ
από τον καφέ