Μέσα στη σιωπή ουρλιάζουν οι σειρήνες
φωνές από παντού τρυπάνε το μυαλό
φοβάμαι μην κοπείς με κάποια απ’ τις βιτρίνες
φοβάμαι μη βρεθείς μονάχη στο κενό

Ψάχνεις μια αγκαλιά μια πόρτα να ξεφύγεις
σα ψέμα να κρυφτείς να μη σε βρουν ξανά
μια έξοδο ζητάς μα όχι για να φύγεις
αλλά γιατί κανείς δε σε θυμάται πια

Δεν μπορώ να το πιστέψω
πως τέλειωσαν τα όνειρα εδώ

Τώρα είν’ αργά μη χάνεις καιρό
τώρα είν’ αργά να πεις δεν μπορώ
τώρα είν’ αργά πεθαίνεις θαρρώ

Δεν μπορώ να το πιστέψω
πως τέλειωσαν τα όνειρα εδώ

Όλα στο μηδέν κι εσύ με παρωπίδες
το μέλλον που ζητάς σε θέλει θεατή
σου κλείσαν τη φωνή σου κόψαν τις ελπίδες
να μη μιλάς ποτέ να μη ρωτάς γιατί