Κόκκινα φώτα και βροχή στην Αχαρνών
κόκκινα φώτα και στα σπίτια των καημών.
Κι εσύ σαν φάντασμα περνάς απ’ την πλατεία
και μες στα χέρια σου κρατάς την αλητεία.

Είν’ η γιορτή σου η γιορτή των αφανών
κι εσύ γιορτάζεις μες στα σπίτια των καημών.
Είν’ η ζωή σου η ζωή των ναυαγών
και αργοσβήνεις στα στενά της Αχαρνών.

Κόκκινα φώτα και βροχή στην Αχαρνών
κόκκινα φώτα στα λιμάνια των κορμιών.
Κι εσύ βουλιάζεις μέσα στην ανυπαρξία,
την απομόνωση την έκανες θρησκεία.