Μ’ έκανες και χώρισα και συ `σουν η αιτία
και τώρα μένω μέσ’ στους πέντε δρόμους,
πολύ με αγανάκτησες σε τέτοια απελπισία,
δεν θέλω για να βλέπω πια ανθρώπους,
πολύ με αγανάκτησες σε τέτοια απελπισία,
δεν θέλω για να βλέπω πια ανθρώπους,
μ’ έκανες και χώρισα και συ `σουν η αιτία
και τώρα μένω μέσ’ στους πέντε δρόμους.

Μόνος μου μεσα στα βουνά θέλω να πα να κατοικήσω,
να `χω τ’ αγρίμια συντροφιά, βρε άτιμη, μονάχος μου να ζήσω.

Βαργήστησα με σένανε, την ώρα που `χω μπλέξει,
αρνήθηκα τη μάνα μου για σένα,
βαργήστησα αυτή τη στιγμή, για μένα ποιος θα τρέξει,
να μάθει το τι μου `χεις καμωμένα,
βαργήστησα αυτή τη στιγμή, την ώρα που `χω μπλέξει,
αρνήθηκα τη μάνα μου για σένα,
βαργήστησα αυτή τη στιγμή, για μένα ποιος θα τρέξει,
να μάθει το τι μου `χεις καμωμένα.

Ορφάνεψα από μικρός, τι βρέθηκες μπροστά μου,
δεν ήξερα πως έτρεφα, κακούργα, φίδι μεσ’ στην αγκαλιά μου.