Φωτιά μεγάλη μ’ άναψες και καίγομαι ολοένα,
γιατί έχω Πειραιώτισσα, μαύρο καημό για σένα.

Ασε με να σ’ αγκαλιάσω κι ότι έχω ας το χάσω
κι ότι έχω ας το χάσω, άσε με να σ’ αγκαλιάσω.

Σαν το μαγνήτη με τραβούν τα μάτια τα δικά σου,
μ’ έχεις κατηγορούμενο και παν’ να με δικάσουν.

Ασε με να σ’ αγκαλιάσω κι ότι έχω ας το χάσω
κι ότι έχω ας το χάσω, άσε με να σ’ αγκαλιάσω.

Τρελή μου Πειραιώτισσα, τι θέλεις πα’ να κάνω,
θε να μου φύγει η ψυχή στην αγκαλιά σου επάνω.

Ασε με να σ’ αγκαλιάσω κι ότι έχω ας το χάσω
κι ότι έχω ας το χάσω, άσε με να σ’ αγκαλιάσω.