Τα μάτια έχεις σκοτεινά, τα λόγια πέτρινα
εκεί που ήσουν μια καρδιά, νερό που έπινα
Τώρα τις μέρες μας, μες τη σιωπή πληγώνεις
σ’ ένα δωμάτιο, που έβλεπε να λιώνεις

Αν είναι αργά μη μου το πεις, κάνε μου μια χάρη
πάμε μια βόλτα τελευταία στο φεγγάρι
Αν είναι αργά να μου το πεις
να φύγω σ’ άλλο όνειρο

Τον χωρισμό μας που ποτέ δεν τον κατάλαβα
τον έβαλα σ’ ένα φιλί και τον μετάλαβα
Έτσι περνά ο καιρός κι όλες οι αναμνήσεις
πήραν το χρώμα σου προτού να με ραγίσεις

Αν είναι αργά μη μου το πεις, κάνε μου μια χάρη
πάμε μια βόλτα τελευταία στο φεγγάρι
Αν είναι αργά να μου το πεις
μ’ ένα ποτήρι θάνατο