Δρόμοι λησμονημένοι
σαν φίλοι παιδικοί
μαζί σας για πάντα με δένει
ετούτ’ η μουσική.
Μια μουσική γραμμένη
από δειλά φιλιά
Με λέγαν «Ωραία Ελένη»
σε λέγαν Βασιλιά.

Σαν μια ανάσα πέρασε
όλη μου η ζωή
η χαρά προσπέρασε
σαν βραδινή πνοή.

Κι όμως, να μεγαλώσω
βιαζόμουνα πολύ
Αχ να `ταν ξανά ν’ ανταμώσω
το πρώτο μου φιλί.

Δρόμοι λησμονημένοι
σπασμένοι χαρταετοί
στο τέλος η λύπη απομένει
κι όλο ρωτάς γιατί.