Στη μεθυσμένη μου καρδιά κλείνω τα μάτια
σ ένα ταβάνι ουρανό τώρα πετώ
ήσουνα όνειρο που έγινε κομμάτια
και έμεινες σκέψη που δεν βγαίνει απ το μυαλό

Δε βγάζει ήχο η μοναξιά παρέα να μου κάνει
είναι σιωπή που απλώνεται στους τοίχους στο ταβάνι

Τη μεθυσμένη μου καρδιά τι να τη κάνω
σ ένα δωμάτιο σκοτεινό πια τριγυρνώ
απουσιάζεις και τα λογικά μου χάνω
απουσιάζεις κι εγώ πέφτω στο κενό

Δε βγάζει ήχο η μοναξιά παρέα να μου κάνει
είναι σιωπή που απλώνεται στους τοίχους στο ταβάνι
δε βγάζει ήχο η μοναξιά μα κόβει σαν μαχαίρι
τσιγάρο μόνο και φωτιά να με κερνάει ξέρει

Δε βγάζει ήχο η μοναξιά παρέα να μου κάνει
είναι σιωπή που απλώνεται στους τοίχους στο ταβάνι
δε βγάζει ήχο η μοναξιά
δε βγάζει ήχο η μοναξιά