Ζωγράφιζες στην πόρτα μου αγκάθια και λουλούδια
και μου `δινες να πιω απ’ το φιλί σου
κι εγώ για σένα έγραφα τα πιο όμορφα τραγούδια
ντυνόμουν η φωνή μες τη σιωπή σου

Μια νύχτα σ’ ονειρεύτηκα σταθμούς να ζωγραφίζεις
κι το `νιωσα πως ήθελες να φύγεις
Στα πιο πικρά τραγούδια μου ακόμη τριγυρίζεις
με λόγια ερωτικά και τα τυλίγεις

Ποιο στίχο να γράψω, ποια μοίρα να κλάψω
που γίναμε ξένοι κι ο δρόμος μακραίνει
Ποια πόρτα ν’ ανοίξω, ποιο δάκρυ να κρύψω
τα βράδια πεθαίνω σε σώμα κλεμμένο

Ζωγράφιζες τις ώρες μου μ’ ασήμι και χρυσάφι
τις νύχτες που περνούσαμε παρέα
και `γω για σένα έκανα τα πιο μεγάλα λάθη
αγάπη της ζωής μου τελευταία