Αυτή την ώρα έχεις πλαγιάσει
στην αγκαλιά του έχεις φωλιάσει
και σε φιλάει και τον φιλάς
και τα μαλλιά σου είναι λυμένα
κι είναι τα μάτια σου χαμένα
καθώς στον έρωτα κυλάς.

Εφιάλτης κάθε νύχτα τέτοια ώρα
τέτοια ώρα που με αγαπούσες τόσο.
Πού ’ναι ο θάνατος να ’ρθει σαν να ’ναι μπόρα
να με πάρει και για πάντα να γλιτώσω;

Αυτή την ώρα αγαπιέσαι
μέσα στο άπειρο πλανιέσαι
με το κορμί σου το γυμνό
και είσαι ωραία όπως τότε
που μου ’πες «έρωτά μου πρώτε,
μου χάρισες τον ουρανό».