Μόνος κι η νύχτα
αιώνας πάλι μοιάζει.
Πίνω να βρω τη δύναμη για να σου πω
πως είναι κρίμα που πονάω και δε σε νοιάζει
αφού ακόμα σαν τρελός σ’ αγαπώ.

Μέθυσα κι απόψε και ήρθα να σε βρω.
Τα παράπονά μου πάλι να σου πω
σαν το νυχτοπούλι μόνος μου γυρνώ
μοιάζω με φεγγάρι δίχως ουρανό.

Λείπεις κι ο πόνος παρέα μου κρατάει
να συνηθίσω χώρια σου δεν το μπορώ.
Πως θα σε χάσω το μυαλό δεν το χωράει
γι’ αυτό καρδιά μου θέλω τόσο να σε δω.