Απόψε ήρθες, για να δώσεις εξηγήσεις,
ότι πια δε θέλεις, να είμαστε μαζί.
Θέλεις είπες να `χεις, μόνο τον εαυτό σου,
εγώ όμως γνωρίζω, πως δεν ξέρεις τι ζητάς.

Αναίρεσες τα λόγια σου, και τις υποσχέσεις,
ομίχλη οι αναμνήσεις, που μαρκυά σου τις κρατάς.
Πρόσεξε μονάχα, το δρόμο που θα πάρεις,
για πίσω αν δεν μπορέσεις, να βρεις το γυρισμό.

Φύγε από μπροστά μου, πριν τα πάρω,
το θυμό μου πάνω σου, πριν βγάλω.
Φύγε τώρα, πίσω μην κοιτάξεις,
και εμένα πια, να με ξεγράψεις.

Αρχίζει να ραγίζει η ματιά σου,
μ’ ένα δάκρυ και μ’ ένα γεια σου,
ωραία πήγε πέτα στα ουράνια,
της ζωής σου βρες, τη ζωντάνια,
ελπίζω, να μην το μετανιώσεις,
την καρδιά σου, να μην πληγώσεις,
αυτά που λέω, να τα θυμάσαι,
και τον κόσμο αυτό, μη φοβάσαι.

Τα λόγια απ’ τα χείλη σου, στάζουν δηλητήριο,
τα αδύνατα σημεία μου, ξέρεις και χτυπάς.
Σε τι θα ωφελήσει, το χέρι μου αν σηκώσω,
για να σου δώσω αξία, για να λες πως σ’ αγαπώ.

Φύγε από μπροστά μου, πριν τα πάρω,
το θυμό μου πάνω σου, πριν βγάλω.
Φύγε τώρα, πίσω μην κοιτάξεις,
και εμένα πια, να με ξεγράψεις.

Αρχίζει να ραγίζει η ματιά σου,
μ’ ένα δάκρυ και μ’ ένα γεια σου,
ωραία πήγε πέτα στα ουράνια,
τη ζωή σου βρες, τι ζωντάνια,
ελπίζω, να μην το μετανιώσεις,
την καρδιά σου, να μην πληγώσεις,
αυτά που λέω, να τα θυμάσαι,
και τον κόσμο αυτό, μη φοβάσαι.

Όλοι σου οι δρόμοι, θα κλείσουνε μπροστά,
μόνη σου θα νιώσεις, και θα μείνεις ξαφνικά.
Βρες τον εαυτό σου, όσο είναι νωρίς,
προσπάθησε ν’ αλλάξεις, το ξέρω πως μπορείς.